Wat was de geur van de ochtend? Een ondertoon van kruidig gras, vochtige aarde, een wolkje luzerne en koolzaad met een vleugje acacia, meidoorn en in de verte wat vlierbesbloesem. Een warme zoete wolk als het parfum van mijn lief: Boudoir (helaas uit de handel, maar voor hoogtij dagen altijd nog een restje)

Mooi poëtisch toch? Zo werd ik wakker na een nacht goed slapen in de vrije natuur.

Toen nog een klein stukje bult op naar Castrojeriz en daar wachtte een verrassing. Van de week klaagde ik nog over het landschap, dat wijds en eentonig was, maar vandaag kom ik daarop terug. Dit hoogland (rond de duizend meter) had iets weg van de Schotse Hooglanden. Glooiend gras en heide. De afdalingen die volgden door glooiende, beboste dalen leken weer op de dalen van de Franse rivier de Vers.

Stel je voor. Het is nog vroeg in de ochtend een uur of acht. Ik rijd rechts van de weg langs een lieftallig dal met wuivend, nog groen, onrijp graan. De zon staat links van me. De zon staat laag en werpt een lange schaduw. Mijn schaduw heeft een wit aura. Echt. Ik heb het op foto. Een wit aura. Het kan natuurlijk niet want dan zou ik al heilig zijn en opgaan in de goddelijke energie. Maar toch. Er is een foto van!

Vanmiddag vlakte het landschap letterlijk af. lange rechte wegen met wind op kop. Goed om kilometers te maken. Wel vermoeiend, maar weer dikke negentig gereden. Sahagun, net iets te ver weg. Ik had er genoeg van, zag een auberge en trapte op de rem. Toch maar weer onder mensen. Douchen en een wasje doen. Zeven euro, voor een bed, douche en WiFi.

Onderweg bedacht ik me dat in de Franse oostelijke Champagne het landschap gedomineerd werd door blinkende graansilo,s. Ook hier zijn uitgestrekte graanvelden maar geen silo,s Wel heeft elk dorp, hoe klein ook, een eigen kerk. Velen, op een enkele na, zijn in deplorabele toestand. Dat dacht ik: ze zouden al dat graan daarin kunnen bewaren.

Wat me ook opviel is de hoeveelheid water die ze hier nodig hebben om de boel aan het groeien te houden. Kilometers bevloeiingsystemen. Volgens de borden mede mogelijk gemaakt door de Europesche Gemeenschap. Buizen, pijpen, kanalen, gemalen, sprinklers, bassins, tout.

En dan moet er natuurlijk ook bestreden worden. Boeren met spuitinstallaties aan hun trekkers rijden af en aan. Je kunt de middelen soms ruiken. Geeft je te denken.

Uiteraard weer een aantal kerken bekeken en veel foto,s gemaakt. Inmiddels heb ik een hele verzameling van Santiago in soorten en maten. Vandaag nog een heel uniek tableau gezien over het leven van deze Jacobus de Meerdere met vele namen als Saint Jacques, Santiago, Sint James en nog meer.Verder niet te verwarren met Saint Roche, ook pelgrim, maar deze leefde twaalf eeuwen later en had iets met de pest. Daar zijn ook mooie afbeeldingen van.