Een stukkie van de eerste etappe van onze tocht rijden we twee keer!

Weliswaar begint die pas aanstaande zondag, maar op 10 april, twee weken voor de eigenlijke start, fietsten we ter voorbereiding naar 'de Kapel van het Jacobs Gasthuis' in Nijmegen om daar de zegen voor onze onderneming te halen.

Daar komt een keer per maand het Nederlands Genootschap van Sint Jacob bijeen om Pelgrims hun zegen mee te geven en dat was best indrukwekkend. Ruim dertig aanwezigen die aan zes kandidaat-pelgrims in gebed hun allerbeste wensen gaven.

Voor mij is die bijeenkomst eigenlijk het begin van de tocht. Want vanaf dat moment staat alles in het teken van de Camino: 2500 km naar Santiago de Compostella en vandaar naar Finestre (het einde van de wereld).

We hebben redelijk getraind op onze voor deze tocht speciaal aangeschafte fietsen (Canondale en Stevens). Alles is getest: houding, tassen, zadel, gps, powerpacks (zonnecellen), etc. De puntjes op de i.

En dus om te beginnen het extra ritje naar Nijmegen. Zegen voor deze Pelgrims in spe en hun fietsen. Baat het niet dan schaadt het niet! O ja en ook voor de zegen over mijn stoppen met roken, wat ik nu na twaalf dagen nog steeds volhoud.

Aanstaande zondag moet het dus gebeuren. Eerst straks nog een stempel scoren in de Walburgis en dan op pad. De eerste etappe is Keverlaar. Niet via Nijmegen maar er onderdoor. Om twaalf uur het pondje bij Millingen en dan door. De weersvoorspellingen zijn niet gunstig. We zien wel. Rustig aan beginnen. Van Kevelaar door naar Roermond en Aken. Dan komen de Ardennen, het betere werk.

We volgen de route 'Langs Oude Wegen en Pegrimssteden' door Frankrijk tot aan Oloron de Sainte Marie (Pyreneeën, plm. 1500 km) en dan verder langs de Camino Frances naar Santiago (Spanje, plm. 900 km), tenslotte vanaf daar naar het 'eind van de wereld' nog eens 100 km. .

Vanaf 7 juni wachten onze dames ons op in Santiago. Onze vlucht terug staat geboekt op 14 juni. We hebben dus 50 dagen (zeven weken en één dag) om er te komen. Uitgaande van een gemiddelde van 70 km. per dag moet dat te doen zijn. Ruim hebben de tijd en ook nog om onderweg wat aan site-seeing te doen en dan nog een weekje de toerist uithangen met de meisjes.

Waarom? Omdat het een fysieke uitdaging is, omdat het een vreselijk mooie tocht schijnt te zijn (West Europees Cultureel erfgoed) en spiritueel geladen. O ja omdat het kan! We zijn beiden met pensioen. Ik zie deze levensfase als de derde helft: de derde carrière. Tijd genoeg omdat dit soort dingen te doen en te beleven.

U hoort nog van ons.