Nevers, en weer 100 km verder! Het route boekje 1 van 3 kan in de kast!

Gisteren nog bij Maria Magdalena te gast en nu in de buurt van Bernadette

Magdalena de liefste van de Heer. De vrouw waar de kerk heel erug moeite mee had. De Moeder van alle kinderen met Rood Haar..

Dus hier ergens moet hier Bernadette, die van Lourdes, liggen opgebaard. Gemummificeerd en wel. Ik weet niet of ik daar nu echt in geïnteresseerd ben. Op zich is Lourders zelf al genoeg. Het gaat wat mij betreft niet om Bernadette maar om de plek waar Moeder Maria aan verschenen zou zijn en waar sindsdien volksstammen als Lemmingen naar toe trekken om troost en steun vragen. Als zovelen dat doen, dan moet er toch echt iets bijzonders aan Lourders zijn. Ik ben er nu al twee keer geweest en elke keer voelde ik daar ondefinieerbare energie. Het ligt overigens op onze route. Ik ben benieuwd of ik dat ook een derde keer ervaar of alleen de poespas er omheen zie.

Vandaag heb ik niveau drie bereikt.

Het eerste was knokken. Zorgen dat je Ardennen door komt.

Twee was ' aanpassen'. Aanpassen aan het feit dat je elke dag weer opnieuw op de fiets moet en dat je lichaam daar tegen protesteert. Je steeds afvragend of het wel leuk is. Ook knokken maar dan met het feit dat je 6 a 7 uur op de fiets moet zitten. En dan die kut bulten. Bult op bult af. Per dag zo.n 4000 kilocalorieën verbrandend.

De laatste twee dagen was Verdieping. Bij elke bult komt er een gesprekspartner naar boven. Met wie ik de afgelopen jaren evalueer. Een geliefde, een goede vriend, of iemand met wie ik nog wat wil afrekenen. Dat werkt echt! En geloof het of niet, als ik denk genoeg gepraat, blijkt er nog een stukje klim over en moet het gesprek nog even door gaan, zijn we nog niet klaar en dat is bij elke gesprekspartner anders. Voor je het weet ben je boven. Niet meer knokken, maar in gesprek met iemand de bult op. Maf he. Ik denk dat hier ook het verschil in zit tussen zo maar een stuk fietsen en pelgrimeren. De Verdieping: goed voor een tv programma?

Nadelen zijn er ook. Ik let wat minder op de route. Een afslag te laat genomen en ik weet niet meer of Ik Gijs nog op de hielen zit. Gelukkig zijn er nog gps en telefoon.

En als je dan na zo,n diepzinnig gesprek met een dikke 50 km de bult af vliegt, kom je weer in hele andere sferen. Dan wil je echt wel je hoofd er bij houden.

Dat is wat de Movan me vandaag geleerd heeft. Schitterende streek.

Groet.