Gelukt. Ik heb ' sur les chemins de Compostelle' kunnen scoren. Weliswaar in het Frans maar toch. Naast mijn Gps heb ik nu ook routekaarten voor fietsers, met verhaaltjes. Leuk.

Gijs loopt vandaag uit. Na onze eerste col van vijfhonderd meter, op weg naar de Spaanse grens, in kou en regen, bij Musculdy (what,s in a name), besloot ik er een korte etappe van te maken.

Gijs, dat had ik nog niet geschreven, heeft dikke week geleden zijn toilettas laten staan in St. Léonard de Nogwat en dat is vooral vervelend als je lenzen draagt. Enfin, Rita heeft reserves opgestuurd naar de Nederlandse Gite in Roncevuax en als het meezit zijn die er vandaag. Hij wilde dus persé vandaag daar zijn.

Hij door de regen nog een kilometer of veertig verder bikkelen, over nog een colletje van dikke duizend meter en ik een halve snipperdag. We komen elkaar vanzelf weer tegen.

Vandaag dus koud en regen. Gisteren daarentegen lekker zonnetje en door weer een schitterend dal. In dit geval met Spaans aandoende huisjes, in wit en lavendel blauw. Al peddelend kom ik soms los van de wereld, weet ik niet wat ik denk, of dat ik denk. Lekker leeg.

.s Avonds werden we in de pelgrimopvang van Mauléon-Licharre enthousiast en liefdevol ontvangen door twee dames van het plaatselijk st.Jaques genootschap. Ze hadden de route zelf ook gelopen, dat schept een band en geeft stof voor verhalen.

Francesco was er ook. Italiaan, uit Milaan, te voet en sprak geen woord over de grens. Oude man, toch zeker onze leeftijd. Rochelde, boerde en at alles wat je hem voorhield. Goed bezig!

In het tuintje van de opvang heeft Gijs nog zijn tentje, van Ab eigenlijk, kunnen repareren. Onderweg had ie bij LeQlerc stokken gescoord. Daar samen ook gelunched.

Via de buiten wijken van Pau, via Oloron-Sainte Marie en Mauléon, zit ik nu in St.Jean Pied de Port en Gijs waarschijnlijk in Roncevaux. Dat hoor ik zo als de telefoon is opgeladen.

De goed lezer heeft inmiddels in de gaten dat we Lourdes hebben overgeslagen. Scheelt gauw twee dagen tijdwinst. Het strest wat minder. Maar weest getroost. Onderweg hebben wij beiden, her en der, veel kaarsjes opgestoken en blijven we dat voor jullie doen.

Weet je wat voor mij werkt? Weestgegroetjes! In de regen berg op, het lichtste verzet (dus de zwaarste omwentelingen) Weestgegroetjes bidden, als een mantra. Blik op oneindig en ons aller moeder helpt je naar boven.

Mooie gedachte toch?