Weet je wat ook helpt naast wees(t)gegroetjes? Een goede fietsenmaker!

Na een halve dagrit in kou en regen: een halve snipperdag in Saint Pied de Port.

Ik mocht van de aardige herbergier alvast douchen en een bed uitzoeken. Normaal kom je er niet voor vieren binnen. Hij had echter zichtbaar medelijden met me. Daar had ik mooi mazzel mee. Eerste keuze! Je wilt echt niet slapen in een hok zonder ramen met twaalf andere stinkende pelgrims.

Nu had ik een bed bij het raam in een kamer gedeeld met Chinezen, Japanners , Amerikanen en Duisers.

Saint Pied de Port: Net Valkenburg. Alleen daar zijn de fietsers in overtal. Hier de wandelaars. Ze worden massaal ingevlogen, in juist tenue gehesen en op pad gestuurd. Ik sprak een aardige Chinese meneer die de Camino ging lopen. Hij was van plan was er drieëndertig dagen over te doen. Geheel en al gepland door het reisbureau.

In Saint Pied kun je van alles regelen. Lopen zonder bagage of ergens afgezet en opgehaald worden, geen punt.

De volgende morgen naar de fietsenmaker. Ik was tot de conclusie gekomen dat bij mij het grootste tandwiel achter (slechts) eenendertig tandjes had en bij anderen tweeëndertig of meer. Het is wat technisch, maar het heeft met overbrenging van kracht te maken. Hoe groter het tandwiel achter (en hoe kleiner voor) des te minder kracht je hoeft te zetten. In overleg met Jean de fietsenmaker heb ik er nu zesendertig! Je gaat natuurlijk minder hard bult opwaarts maar je kunt blijven fietsen, hoeft minder gauw af te stappen en dat psychologisch ook wat waard.

Moeder Maria helpt, maar ook de fietsenmaker!

En zo dus Spanje in, over mijn eerste pas: Ibañeta, 1057 m. Makkie, tweeëneenhalf uur klimmen. Aan de andere kant ligt Roncevoux, een refugio gerund door Nederlandse vrijwilligers. Gijs heeft daar geslapen. Moest drie kwartier in de rij staan om er een bed te bemachtigen, in de kelder, wat een drukte!

Hij zou daar bovendien zijn lenzen ophalen die Rita er heen had gestuurd. ' Hoezo? Aangekomen? Hier komt nooit wat aan!' Helaas.

Ik heb die refugio overgeslagen en kwam uit in Zubiri. Als fietser mocht ik niet in het plaatselijke pelgrimsonderkomeen. Achter de plaatselijke sporthal is het echter goed illegaal kamperen. Jammer, geen douche en piesen in de struiken! Overigens goed geslapen.

Gijs was inmiddels door naar Pamplona voor nieuwe lenzen en heeft daar onderdak gevonden. Dat was vrijdag. (De dag dat mijn hondje 9 jaar is geworden. Knuffel voor Hannes!)

Ook hij worstelt met zijn fiets: een spaak gebroken en daardoor loopt de rem aan. Gemaakt maar inmiddels weer een gebroken.

Ik heb er niet in Pamplona gelogeerd, wel doorheen gereden.

Wat een indrukwekkende stad. Steile kleurrijke stegen, mooie pleinen, grootse groene parken, een universiteit dus veel jonge mensen en trendy zaken. Eens de residentie van de koningen van Navarra. Een aanrader. Daar wil ik nog wel een keer naar toe.

Zaterdag waren we in samen Estella. Geslapen bij Capuchinos, wat niks te maken heeft met koffie, maar alles met Kapucijnermonniken. Helaas waren de plaatselijke fietsenmakers al gesloten. Ook bij is er weer een spaak geknapt.

Wel was er veel vertier in de stad. In de avond achtentwintig graden Celsius en de pleinen vol met uitgelaten mensen. Net als in Pamplona liepen er jongemannen en stieren door de straten. Daarvoor was er parcours uitgezet. Net als wij bij hoogwater coupures dichten, doen ze dat hier met zijstraatjes. Drie stierkalfjes zaten een aantal pubers achterna. Misschien moest het grote werk nog beginnen en waren dit slechts de trainingen maar veel stelde het niet voor.

Vandaag met verminkte fietsen door naar Logroño. Slechts kleine vijftig kilometers. We slapen achter de kathedraal in een logement. Veel mensen op een kamer, keurig netjes dat wel en maar voor tien euro. Voor drie euro vijftig extra is er ontbijt, een euro voor een handdoek en nog eens drie voor lakens. Je kunt het net zo gek maken als je wilt. Kamperen is nog goedkoper, maar gelet op het onbestendige weer vandaag, geen optie.

Straks tapas en een wijntje en morgenvroeg naar de fietsenmaker, die helaas pas om kwart voor tie open is.

Qua aantal pelgrims heeft het hier iets weg van de vierdaagse, qua traject iets van de elfsteden tocht. Het landschap in Frankrijk vond ik mooier, intiemer. Hier is het grootser, wijder en pelgrims trekken in drommen van stad naar stad, die overigens fantastisch zijn.